ابر و آفتاب غیبى و بیان اینکه هر چه در عالم حسّ است بصورت مجرّد و کامل‏تر در جهان غیب وجود دارد،

صدیقه: عنوانى است که اهل سنت از دیر باز، عایشه را بدان باز مى‏خوانند، مناسبتى دارد با لقب ((صدیق)) که پدر وى، ابو بکر عتیق بن ابى قحافه خلیفه‏ى اول بدان مشهور است، عایشه را در شش سالگى یا هفت سالگى، پیش از هجرت بدو سال به حضرت رسول اکرم (صم) عقد بستند و در سال دوم از هجرت بخانه‏ى پیغمبر (ص) بردند و او در این هنگام نه ساله بود، او محبوب‏ترین زنان پیمبر بود و مردم، بدین سبب هدایاى خود را در روزى که نوبت او بود بخانه‏ى حضرت رسول (صم) مى‏فرستادند، پیمبر در خانه‏ى او وفات یافت و همانجا دفن شد، اکنون شباک یا ضریح نبوى مشتمل است بر خانه‏ى عایشه و حضرت زهرا سلام اللَّه علیها. عایشه شعر بسیار حفظ داشت، بیماران را درمان مى‏کرد و مردم شناس بود، پیشینیان او را در عداد فقها و علماء فروع دین یاد مى‏کنند و جزو هفت تن از صحابه مى‏شمارند که در فقه اسلامى جائز درجه نخستین بوده‏اند، این هفت تن عبارتند از: امیر مومنان على (ع)، عمر بن الخطاب (خلیفه‏ى دوم)، عبد اللَّه بن مسعود، عایشه، زید بن ثابت، عبد اللَّه بن عباس، عبد اللَّه بن عمر. دیگران که ما بین صد و سى و سه و صد و سى و نه کس‏اند، پس ازین عده قرار دارند.

ابو اسحاق ابراهیم بن على فیروز آبادى شیرازى از فقهاى بزرگ و اولین مدرس نظامیه بغداد، عایشه را در طبقه‏ى فقهاى صحابه یاد کرده است، از عایشه دو هزار و دویست و ده حدیث روایت مى‏کنند، در مسند احمد بن حنبل (متوفى 241) هزار و سیصد و چهل حدیث از قول عایشه مندرج است. این بانو، در حوادث اسلامى چه در زمان پیمبر و چه بعد از وفات وى تاثیر قابل توجهى داشت، در حوادث آخر خلافت عثمان و جنگ جمل دست اندر کار و پیش قدم بود ولى کوشش او براى خلافت طلحه یا زبیر بجایى نرسید، او بسال 57 یا 58 هجرى وفات کرد و در بقیع دفن شد، بنا ببعضى روایات معاویه بن ابى سفیان، وى را بحیلتى شگفت بقتل رسانید تا زمینه‏ى مناسبى براى بیعت یزید، پسرش فراهم گردد. این روایت را عماد الدین طبرى در (کامل بهایى) و رشید الدین فضل اللَّه بن ابى الخیر همدانى در (جامع التواریخ) و حافظ ابرو در (مجمع التواریخ) نقل کرده‏اند و مستند آنان ظاهرا گفته‏ى زمخشرى (متوفى 538) بوده است،[1]

ازار: هر جامه که تن را بپوشد، چادر، شلوار.

ردا: جامه‏اى که بر خود پیچند، جبه، عبا.

خمار: چادر نادوخته، سر انداز و روسرى، نوعى از پارچه‏ى چهار گوش که سر را با آن بپوشانند، لثام و آن لباسى که چانه و نیم رخ را با آن مى‏پوشانند.

پاک جیب: بکنایت، عفیف. نظیر: پاک دامن.

جیب: گریبان است.

( 2038) وقتى حضرت از گورستان مراجعت فرمود بحجره عایشه رفت. ( 2039) چون چشم عایشه بحضرت افتاد پیش آمده دست بلباس آن حضرت گذاشت.( 2040) عمامه و روى و موى و گریبان و بازوى ایشان را وارسى نمود.( 2041) حضرت فرمودند چه مى‏جویى؟ عرض کرد امروز ابرى پیدا شد و باران آمد.( 2042) جامه‏هاى شما را وارسى مى‏کنم عجب است که هیچ تر نشده.( 2043) حضرت فرمودند چه پارچه‏اى بسر خود کشیده بودى عرض کرد رداى شما را بسر انداختم.( 2044) فرمودند بهمین جهت این منظره باران را دیده‏اى آن باران غیب بود که در مقابل چشم تو جلوه‏گر شده. ( 2045) آن باران از ابرهاى شما نیست او از ابر دیگر و آسمان دیگرى است.() این باران از ابر دیگرى است که رحمت خداوندى را در حال نزول همراه دارد.